De zomer van 2022 werd gekenmerkt door extreme weersomstandigheden, van hittegolven in Europa, China, India, Iran en andere plaatsen in de wereld tot droogte, bosbranden, zware moessons en overstromingen in Pakistan, Nigeria en andere landen. Om nog maar te zwijgen van de energiecrisis als gevolg van de oorlog in Oekraïne. Daarom heeft de wereld goede hoop op de VN-klimaatconferentie om deze problemen aan te pakken en zich ertoe te verbinden oplossingen toe te passen. Van 6 tot 18 november vinden in de Egyptische stad Sharm El-Sheikh wereldleiders, ngo’s, bedrijven en maatschappelijke organisaties plaats uit 197 landen die het VN-Raamverdrag inzake klimaatverandering hebben ondertekend.
Wat zijn de belangrijkste onderwerpen op de agenda van dit jaar en wat mogen we verwachten van COP27?
In november 2021 bevestigde de COP26 in Glasgow opnieuw de doelstelling van de Overeenkomst van Parijs om “de stijging van de wereldwijde gemiddelde temperatuur te beperken tot minder dan 2°C boven het pre-industriële niveau en de inspanningen voort te zetten om deze te beperken tot 1,5°C”. Wereldleiders en vertegenwoordigers hebben zich er ook toe verbonden kolencentrales en inefficiënte subsidies voor fossiele brandstoffen geleidelijk af te schaffen, de uitstoot van methaan te verminderen, de ontbossing een halt toe te roepen en de ontwikkelingslanden en onderontwikkelde landen die het meest door de klimaatverandering worden getroffen, te financieren.
Dit jaar zal COP27 de verbintenissen van de landen van vorig jaar opvolgen en evalueren, en specifieke thema’s bespreken zoals het koolstofvrij maken van de industrie, voedsel, water, jongeren en toekomstige generaties. Zij zal vooral bijzondere aandacht besteden aan drie hoofddoelstellingen: mitigatie, aanpassing en klimaatfinanciering.
– Mitigatie: Jarenlang hebben landen zich ertoe verbonden hun broeikasgasemissies te rapporteren en te verminderen door over te schakelen op hernieuwbare energiebronnen, nieuwe technologieën te gebruiken, de efficiëntie van hun oude apparatuur te wijzigen en andere maatregelen te nemen. Dit jaar moeten deze landen laten zien hoe zij deze maatregelen hebben uitgevoerd en welke vooruitgang zij hebben geboekt. Deze nationale doelstellingen staan bekend als “nationaal vastgestelde bijdragen” (NDC’s). Helaas hebben sinds COP26 tot dusver slechts 23 landen hun NDC’s gerapporteerd en hebben de andere landen de termijn voor opname in het COP27-verslag gemist. Door de energiecrisis hebben verschillende landen, vooral Europese landen, echter hun investeringen in hernieuwbare energie opgevoerd om hun energieafhankelijkheid te verminderen.
– Aanpassing: Naast de financiering die naar mitigatie gaat, vragen de ontwikkelingslanden om specifieke middelen om de aanpassing van kwetsbare gemeenschappen aan de gevolgen van de klimaatverandering te verbeteren, zoals systemen voor vroegtijdige waarschuwing en klimaatbestendige infrastructuur. In 2021 heeft COP26 een programma goedgekeurd dat landen helpt zich aan te passen en een meer klimaatbestendige toekomst tegemoet te gaan. Dit jaar zal COP27 naar verwachting de voortgang van dit plan beoordelen en een bijgewerkte routekaart voor aanpassing opstellen..
– Klimaatfinanciering: Rijke geïndustrialiseerde landen moeten een deel betalen voor ontwikkelingslanden en onderontwikkelde landen die het minst bijdragen aan de mondiale emissies en het meest te lijden hebben onder de gevolgen. “Verlies en schade” verwijst naar de betalingen die deze ontwikkelde landen moeten doen voor landen die levens, land en infrastructuur hebben verloren ten gevolge van tropische cyclonen, woestijnvorming, zeespiegelstijging en andere natuurrampen.
In 2021 waren sommige ontwikkelde landen het niet eens met het fonds “verlies en schade”, hetgeen resulteerde in de oprichting van de dialoog van Glasgow over verlies en schade als compromis. Omdat de Groep van 77 en China, die voornamelijk uit ontwikkelingslanden bestaat, het belangrijk vinden dat grote landen opstaan en verantwoording afleggen voor hun praktijken, hebben zij verzocht het onderwerp “schade en verlies” opnieuw op de agenda van dit jaar te plaatsen om te bespreken of de ontwikkelde landen bereid zijn zich te verbinden tot de belofte van 100 miljard dollar per jaar die zij in 2009 hebben gedaan. Op de eerste dag van de besprekingen moeten alle landen instemmen met deze toevoeging aan de agenda, anders komt er geen schot in de zaak.
In september 2022 werd Denemarken het eerste land dat een “verlies en schade”-bedrag van 13 miljoen dollar betaalt ter ondersteuning van landen die zijn getroffen door klimaatrampen zoals de Sahel-regio in Noordwest-Afrika en andere getroffen gebieden.
Ondanks alle eerdere toezeggingen zei de VN-klimaatorganisatie dat landen zich niet genoeg inspannen om de doelstelling van het Akkoord van Parijs te halen en dat de wereld afstevent op ongewenste scenario’s. Terwijl COP26 vorig jaar toezegde de methaanemissies te verminderen, bevestigde de Wereld Meteorologische Organisatie (WMO) dagen geleden dat de methaanconcentraties in de lucht in 2021 de grootste jaar-op-jaar stijging vertoonden sinds vier decennia geleden met regelmatige metingen werd begonnen. Dit zijn slechts enkele van de vele voorbeelden die erop wijzen dat de verschillende partijen tekortschieten in het nakomen van hun klimaatbeloften. Daarom is COP27 wellicht de laatste kans en de dringende oproep aan landen om hun beloften op een zeer korte termijn na te komen.
